Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Πέμπτη, 30 Ιουνίου 2011
29 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011- ΤΟ ΑΣΙΓΑΣΤΟ ΠΑΘΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Περνώντας οι μέρες ίσως έρθουν και οι λέξεις.Οι πρέπουσες, αστραφτερές ίσως ,ξεπλυμένες από τα δακρυγόνα της αλλοτρίωσης και της βίας πάνω τους από την εξουσία που τις μεταχειρίζεται όπως γουστάρει ,για να αφαιρέσει από μέσα τους ζωή και την ιδέα της αλλαγής.Και οπωσδήποτε πιο δυνατές για μας και πιο τρομερές για όσους ζούνε στο βασίλειο της απάθειας.Το νόημα επανέρχεται σιγά σιγά .Οι διμοιρίτες κάθε είδους μοιραίοι και άβουλοι σε ένα κόσμο που καταρρέει.
Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη του ριζικά καινούριου
Το κείμενο αυτό είναι επετειακό και απολογιστικό, καθώς συμπληρώσαμε ένα μήνα στην πλατεία Συντάγματος. Είναι και εμψυχωτικό. Καθώς ετοιμαζόμαστε για μια μεγάλη μάχη. Το κείμενο έχει τίτλο "Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη του ριζικά καινούριου".
Φίλες και φίλοι, να μην φοβόμαστε, αλλά και να μην εφησυχάζουμε. Να είμαστε σε εγρήγορση. Αλλά παράλληλα να έχουμε υπομονή και εμπιστοσύνη. Ο αγώνας που δίνουμε δεν είναι δρόμος 100 μέτρων. Είναι μαραθώνιος. Μάλιστα, είναι ένας μαραθώνιος χωρίς γραμμή τερματισμού. Είναι η "διαρκής επανάσταση" του ποιητή. Είναι το "ουδέν οίδα" του φιλοσόφου. Είναι η απάντηση του Οιδίποδα στο αίνιγμα της Σφίγγας: "Άνθρωπος".
Η αλλαγή που έχει ξεκινήσει, είναι εσωτερική. Υπήρξαμε απαθείς. Εγωιστές. Γοητευμένοι από την εικόνα μας και την κατανάλωση. Δωροδοκηθήκαμε από το σύστημα. Και πιστέψαμε πως μπορούμε να ανέβουμε κοινωνική τάξη. Να βολευτούμε. Υπήρξαμε νάρκισσοι. Υπήρξαμε ατομιστές. Υπήρξαμε ιδιώτες. Και φτάσαμε σε κοινωνικό αδιέξοδο. Το καπιταλιστικό σύστημα μας είχε σύμμαχό του. Δεν μας μόρφωνε. Μας χάιδευε τα πιο ταπεινά και ζωώδη ένστικτα. Οδηγηθήκαμε όμως από το αμερικάνικο όνειρο στον εφιάλτη της κρίσης χρέους των κρατών. Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ζούμε και την πτώση του υπαρκτού καπιταλισμού. Τώρα, με σύμμαχο την ανάγκη, ξανα-ανακαλύπτουμε τη συνεργασία και την αλληλεγγύη. Ξαναγινόμαστε πολίτες. Ξαναγινόμαστε άνθρωποι. Ο κυνικός ο Διογένης, που αδυνατούσε να βρει άνθρωπο ανάμεσα στο πλήθος, θα έβρισκε ανάμεσά μας πολλούς ανθρώπους σήμερα.
Δεν μπορούμε όμως, να καθορίσουμε επακριβώς το μέλλον. Ούτε να το προβλέψουμε με ακρίβεια. Η σκέψη και ο διάλογος που κάνουμε δεν επαρκούν. Πρέπει να πράξουμε αυτό που μπορούμε: Να βοηθήσουμε να μαζικοποιηθεί το κίνημα των πλατειών, και να συνεχιστεί ο αγώνας. Ανεξαρτήτως των πανικόβλητων απαντήσεων του συστήματος. Μην αυταπατόμαστε όμως: Κανένας δεν θα παραδώσει την εξουσία του στο λαό, επειδή έχουμε πειστικά επιχειρήματα. Η σκέψη χωρίς την πράξη είναι κενή. Ούτε η άμεση βία όμως θα καταλύσει τους εξουσιαστές μας, καθώς η πράξη χωρίς την σκέψη είναι τυφλή. Η κοινωνική αλλαγή σχετίζεται με ριζοσπαστικές ασυνέχειες που δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές εκ των προτέρων με όρους καθορισμένων αιτιών. Ούτε καν να παρουσιαστούν εκ των υστέρων ως μια ακολουθία γεγονότων. Η κοινωνική αλλαγή αναδύεται μέσα από το κοινωνικό φαντασιακό. Χωρίς προκαθορισμούς. Για να αναγνωριστεί όμως αυτή η αλλαγή από την ευρύτερη κοινωνία, πρέπει να συσταθεί και να κατανοηθεί ως μια κοινωνική επανάσταση.
Όχι. Δεν είμαστε τεμπέληδες. Δεν είμαστε κοπρίτες. Και όχι. Δεν έχουμε πάρτι εδώ. Είμαστε εικόνα από το μέλλον. Είμαστε η μαγιά για την κοινωνική επανάσταση που έρχεται.
Διογένης ο σκύλος, Κυριακή 26 Ιουνίου 2011
Το κείμενο βρίσκεται και στο blog:
http://diogenisoskilos.blogspot.com/2011/06/blog-post.htm
Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011
15 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011
Πολιτισμός ή Βαρβαρότητα;
Πολιτισμός βεβαίως με την αλυσίδα των ανθρώπων που φτιάχνουν μια άλλη αλυσίδα παραγωγής ,αυτήν της αλληλεγγύης .Ξανά οι λέξεις με το νόημά τους.Προηγούνται.Οι εικόνες έπονται.Οι εμπειρίες μπροστά.
Πολιτισμός βεβαίως με την αλυσίδα των ανθρώπων που φτιάχνουν μια άλλη αλυσίδα παραγωγής ,αυτήν της αλληλεγγύης .Ξανά οι λέξεις με το νόημά τους.Προηγούνται.Οι εικόνες έπονται.Οι εμπειρίες μπροστά.
(Οι εικόνες αυτές καταγράφτηκαν σε μια μέρα που η πόλη υπεράσπισε κάτι δικό της που ερχόταν από παλιά και είναι αυτό που θα την πάει και στα επόμενα.Η πλατεία καθαρίστηκε γρήγορα μ` ένα συγκλονιστικό τρόπο για να λειτουργήσει στην ώρα της η Άμεση Δημοκρατία.)
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011
15 Ιουνίου:24 ώρες στο δρόμο!
"Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η χαμένη σου μέρα" Αυτό λέει ο Ελύτης.
Φαίνεται ότι είναι μερικές μέρες που έχουν μέσα τους κι άλλες μέρες-μερικές από αυτές που παράπεσαν, αλλά -τι ωραία!-και μερικές από αυτές που θα ρθουν.Το λένε οι δρόμοι της ποίησης αλλά και η ποιητική των δρόμων.
Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)